نظام سیاسی مطلوب در فلسفه سیاسی مقام معظم رهبری، آن نظامی 

است که هم وامدار خداوند و دینِ اسلام است و هم از طرفی وامدار مردم است لذا معروف
به مردم‌سالاری اسلامی شده است، به‌عبارت دیگر حقیقت مردم‌سالاری دینی این است که نظام سیاسی باید با هدایت الهی و اراده‌ی مردمی اداره شود. نظام مردم‌سالار اسلامی هم مردمی است؛ به این معنا که مردم در تشکیل این نظام و بر روی کار آوردن مسئولان آن نقش دارند و احساس مسئولیت می‌کنند، چرا که در قوانین آسمانی و الهی اسلام، برای مردم شأن و ارج، معین شده
است و هم اسلامی است؛ یعنی، پشتوانه‌ی معنوی دارد. ایشان در تبیین مردم‌سالاری دینی معتقدند انسان‌ها از کرامت حقیقی برخوردار هستند لذا اراده‌ی مردم در چارچوب دین خدا و نه در چارچوب سنت‌های جاهلی، تعیین کننده است و اساساً نکته اصلی در شناخت این نظریه همین است:

در نظام اسلامی ـ یعنی مردم‌سالاری دینی ـ مردم انتخاب می‌کنند، تصمیم می‌گیرند و سرنوشت اداره‌ی کشور را به وسیله‌ی منتخبان خودشان در اختیار دارند؛ اما این خواست و انتخاب و اراده در سایه‌ی هدایت الهی، هرگز به بیرون جاده‌ی صلاح و فلاح راه نمی‌برد و از صراط مستقیم خارج نمی‌شود. نکته‌ی اصلی در مردم‌سالاری دینی این است.

بر این اساس، مردم‌سالاری دینی راه سومی است در مقابل دیکتاتوری‌ها و نظام‌های مستبد از یک طرف، و دمکراسی‌های دور از معنویت و دین از طرف دیگر. با این تبیین که مردم‌سالاری دینی حرف نو، الگوی نوین و راه جدیدی را به بشریت ارائه کرده است که زندگی انسان در آن، از آفات نظام‌های بنا شده بر استبداد فردی و حزبی و از غرق شدن در وادی مادی‌گری و اباحی‌گری و دور افتادن از معنویت، مبرا گشته، و تقابل و تضاد خداپرستی با مردم‌گرایی را در عمل تخطئه کرده است. این الگوی نوین، در رشد، بقا و استحکام خود و در دستیابی به اهداف، حجتی قاطع بر ضد همه‌ی نظام‌هایی است که به نام انسان‌گرایی مردم را از خدا و معنویت بیگانه ساختند.

نکته‌ای که در اینجا سزاوار است به آن اشاره کنیم، تبیین رابطه دین و اسلام در این نظریه است، مقام معظم رهبری دو تعبیر از این نظام دارند که هرچند در بیشتر موارد از تعبیر مردم‌سالاری دینی استفاده شده است، ولی اخیراً اصطلاح مردم‌سالاری اسلامی را بیشتر به‌کار می‌برند. برای تبیین این رابطه باید گفت ارتباط این دو واژه، عام و خاص مطلق است؛ مردم‌سالاری دینی همان اصطلاح عام است که دین اسلام مصداق آن است به عبارتی مراد ایشان از مردم‌سالاری دینی، مردم‌سالاری برخاسته از دین اسلام است، چرا که ایشان تصریح دارند مردم‌سالاری دینی یعنی مردم‌سالاری که از متن دین اسلام برگرفته شده است.

مقام معظم رهبری مردم‌سالاری دینی را مظهر عقلانیت می‌دانند به این معنا که توانسته است به خوبی بین خدامحوری و مردم‌محوری جمع کند تا از این طریق هم با تکیه بر دین، موجبات هدایت جامعه و مردم را به سمت کمال و رستگاری، فراهم کند و هم با پشتوانه مردمی اسباب ثبات و جلوگیری از سقوط و فروپاشی آن را تضمین کند.

ایشان در تحلیل این مهم، معتقد است که اسلام‌گرایی در نظام مردم‌سالاری اسلامی، از مردم‌گرایی جدا نیست و مردم‌گرایی در این نظام، ریشه‌ی اسلامی دارد؛ یعنی پایه و اساسِ حق مردم در این اینجا، خود اسلام است، جمع خدامحوری و مردم‌محوری به این معنا است که تکیه اصلی در حاکمیت خداوند و قدرت دین به مردمی است که خداباور و دیندار هستند و تا مردم مؤمن و معتقد به خداوند، نخواهند حکومت دینی محقق نمی‌شود و از طرفی وجود حکومت دینی در یک کشور، به معنای تدیّن مردم است؛ یعنی مردم این حکومت را خواستند، تا محقق شود و وجه عقلانیت نظام مردم‌سالار اسلامی به این است که این نظام در عین حاکمیت خداوند و هدایت جامعه در جهت نیل به سعادت دنیوی و اخروی، از پشتوانه مردمِ معتقد و مومن به خداوند، برخوردار است و سرّشکست‌ناپذیری این نظام این است که به مردم متّکی است؛ پس این نظام در برابر خطرات، ناملایمات و گرفتاری‌ها به راحتی می‌تواند مشکلات را با کمک و حمایت مردم از پیش راه خود بردارد و اساساً کمک و حمایت مردم، مهم‌ترین عامل پایداری یک نظام سیاسی و سرمایه‌ای عظیم برای یک نظام سیاسی محسوب می‌شود که مردم‌سالاری اسلامی از آن برخوردار است و این چیزی جز عقلانیت در سایه معنویت و دین نیست.